Nisandı,
Kadirli’de ortaokul öğrencisiyim. Benim gibi cuma akşamının gelmesini bekleyen, sıcacık sobanın kıyısında uyumayı iple çeken arkadaşlarımla dolmuşa biner, bir süre sonra Kümbet Köyü’nde inerdim. Hiç çakmayan şimşekler o gece çakar, hiç yağmayan yağmur o gece nedense öç alır gibi tepeme inerdi. Köyüm Hacıhallı uzakta. Yol boyunca, boyumdan büyük köpekler var. Hangisine oşt diyeyim, hangisine elimdeki incecik dut çıbığı ile karşı geleyim, hepsi bu.
Nisandı,
Daha çok küçüktüler. Her ağacın, çalının kocaman bir dev e dönüştüğü karanlık köy yollarından geçip, o sıcacık sobanın hayalini kuran, Karaman’lı onlarca çocuğumuz, bizim çocuklarımız, hiçbir zaman evlerine varamadılar. O, yüzleri solgun hayalsiz çocuklara, bir alçak tarafından aylarca tecavüz edildi.
Esnaf darabasını açtı, öğretmen sınıfına girdi, imam duasını okudu da, çoğunluğun iktidara bürünmüş çirkinliği yüzünden, tek bir kişi çığlık atamadı.
Kasımdı,
Ama biz yine de nisandı diyelim. Aladağ’da onlarca kızımız, bizim kızlarımız,
İstiflenmiş birer pamuk haralı gibi,
Çıkışı içeriden kilitlenmiş bir ahlaksızlığın merdivenleri dibinde cayır cayır yandılar. Az ötelerinde kocaman bir hayat gürül gürül akarken, kabul görmüş çaresizliğin meşrulaştırdığı o sinsi siyaset yüzünden yanıp yanıp kül oldular.
Kutsala bürünmüş o genel ahlak,
O kaba gürültü,
O yarını olmayan şimdiki güç, ruhları incinen, nar tanelerimizin çığlıklarını hiç duymadı.
Nisandı. Daha çok küçüktüm, neden üşüdüğümü sordum,
-Her sene bu sıralar havalar soğur, gara gışı aratmaz,’Aprilin Beşinden Camuz Ayrılmaz Eşinden’ derler, üzerini galın örtün oğlum.’ dedi babam.
Yıllardır o karanlık köy yolundayım, şimşekler hala çarpıyor, o köpekler hala yol boyundalar, elimde hala o incecik dut çıbıkları, hepsi bu. Kara yağız delikanlıların, buğday benizli genç kızların hayallerini çalanlara oşt diyebilmek için, işte otuz yıl önce elime aldığım o incecik dut çıbıkları ile çırpınıyorum.
Yol aldık mı, ışık yakın mı bilmiyorum.’İnat da bir murat.’ derdin baba. Gelinciklere ve portakal çiçeklerine bürünmüş, masmavi bir ülkenin hayalini, Aprilin Gışına teslim etmemek için, üzerimizi yemyeşil bir umut, vicdanımızı eşitliğe bezenmiş adalet anlayışımızla örtmeye çabalıyoruz.
İnat ediyoruz, hepsi bu.
Nisandı, ha gayret.
Masmavi bir sabaha uyanmak için,
Nisan güneşimizi, aprilin gara gışına teslim etmeyelim.
Nisanın Onaltısında,
”HAYIR” diyelim.
*Aprilin gışı: Kadirli’de nisan ayında soğuk geçen günler için kullanılan yerel bir deyimdir.
