Doğrudur, bu gece şiire haksızlık ettiğim.
Zorbalık ettim, “bu gece, bu şiir yazılacak” dedim.
Dedim, dedim de bilgisayarın başına geçtim, tek bir sözü elekten geçiremedim.
Balkona çıktım sonra, soğuk havada
soluk gözlerimi göğe iyice diktim.
Üşüdü yüzüm, ayaklarım titredi, dişlerimi sıktım…
Olmadı.
Odaya döndüm tekrar, bilgisayarın başına geçtim.
Gözlerimi bir süre boş odada gezdirdim. Duvara, kitaplığa baktım.
Olmadı…
Yazamadım…
“Bu gece” dedim, dışarıdaki tüm köpüklü kahkahalar kahrolsun!
Bir çocuk öldürüldüğünde de demiştim bunu,
Bir annenin çocuğunu derin dondurucuya saklamak zorunda bırakıldığı günde de,
Günlerce o ağıt sokağında bizlerin derin korkusuna seslenen Taybet Ana’nın cansız bedeni çığlıklar attığında da…
Dedim.
Belki de bencillik ettim.
Belki de bencillik değildi ettiğim.
Neden herkes herkesin yarasından uzak diye, derdine dokunmaz diye, önce kendimden başlayarak kalabalıkları uzun uzun öfkemden geçirdim.
Parmaklarımdaki, beynimdeki, dilimdeki yangın sönmedi derken, son karşılaştığım sürpriz fevkalade idi. (!) Gazeteci meslektaşım, arkadaşım Erdoğan Alayumat ve birlikte yakalanarak tutuklanan yine meslektaşımız Nuri Akman için hazırlanan dosyada, haklarında 45 yıla kadar hapis cezası talep edildi.
Dile kolay 45 yıl kadar istendi, haber yapmaktan gazeteciye…
Elbet hepimiz biliyoruz ki suç, haber yapmak değil..!
Elbet hepimiz biliyoruz ki suç, kimileri tarafından yapılması istenmeyen haberlerin peşinden gönülden koşmak ve doğruyu yaymak..!
Peki, doğru nasıl tedavülden kaldırıldı?
Peki, doğru nasıl güçlünün emrinde yanlışa hizmet ediyor?
Peki, doğru nasıl oldu da bedenlerde ölü bir ceset gibi yatıyor?
Peki, doğru nasıl?
Nasıl?
Nasıl?
İşte tüm bu sorulardan dolayı, ‘öğretmen’ paha biçilemeyecek kadar değerli…
İşte tüm bu sorulardan dolayı, öğretmenlik mesleği meşakkatli…
İşte tüm bu sorulardan dolayı, yalnızca bir gün değil, her gün öğretmenlere değer verilmeli.
Dedim, her zaman da derim…
Hatta bunu şuan derken dahi hepimiz gördük, duyduk, yaşadık ki binlerce öğretmen göz göre göre ihraç edildi.
İki öğretmen bedenini doğru diye bildiği yolda ölüme yatırdı.
Sayılarına karşılık, “bilmiyorum!” deme acizliğini göstereceğim ve utancımdan bilmek istemeyeceğim kaç öğretmen intihar etti.
Ama şunu çok iyi biliyorum ki doğruyu, bilgiyi, emeği tanıyan; haksızlıktan, hukuksuzluktan öğrencilerini uzak tutan, tüm öğretmenlerin değeri bilinmeli..!
Altını çize çize tekrar ediyorum, öğretmenlere değer vermeli…
Özgürlük için, adalet için, tüm güzelliklerin yaşandığı bir yarın için….
Bu arada, bir yandan da unutmamalı insan; umut aşkına her daim, göğün mavisine taze gülüşler serpmeyi..!
