İkinci kadehin sonunda hüzünle doldu yüreğim, ağladım ağlayacağım nerdeyse… Bakındım etrafıma, boş beleş bir muhabbetin ortasında olduğumun ayrımına vardım.”Ben bu muyum laann…”dedim sessizce, olmadık küfürler savurdum kendine. Geçmişine döndüm sonra, 18’li yaşlarıma…
12 marttan çıkılmaya çalışılan yıllara… 1973 Antep’te Zeki Göker (ANKARA BİRLİK TİYATROSU) Bir oyun hazırlıyor ‘Yeniden doğarız ölümlerde’ … Alırlar, götürürler, işkence ederlermiş, umurunda değil kimsenin… Öyle bilenmiş ki yürekler, başta yönetmen Zeki Göker, ayıp sayılıyor hesaplı davranmak, gardımızı almış bekliyoruz. Yalnız değiliz, her akşam salonu dolduran yüzlerce yürekli insan uçuruyor bizleri. Her yeni güne daha da bilenmiş bir inançla başlıyoruz.
O korku duvarı çoktan aşılmış, “gelin ulaan” modundayız. Bir ay boyunca her akşam dolu salona oyun oynadık ve sonra düştük yollara… Yolumuz Bahçe denen, o zaman Adana… Şimdi Osmaniye’nin ilçesi olan yere… Dekorumuzu kurduk, oyun saatini beklemeye başladık.
Oyunu TÖB-DER’e oynayacağız ama onlardan gelen giden yok, sinir bozucu bir sessizlik egemen ortama. Etrafta ceketli, kabadayı kılıklı bazı erkekler dolanıp duruyor. Az sonra keskin ve tehditkar bakışlarla bize bakmaya başladılar.
Bir iki tanesinin silahları yer yer parlamaya başladı güneş vurdukça… Durum netleşmişti, etraf sarılmıştı, dolayısıyla TÖB-DER’lilerde gelemiyordu yanımıza. Etrafımız Ülkü Ocaklılar tarafından sarılmıştı. Zaman geçmek bilmiyor, gereksinimimizde artarak dayatıyordu. Ekmek, çay, sigara v.b… Akşama seyirci de gelemeyecek oyunu seyretmeye, o da çok netleşmiş durumda.
Bu arada ihtiyaçlarımız ve bizi oradan kurtaracak birilerin haber verebilmenin yollarına arıyoruz. Adını şimdi anımsayamadığım bir arkadaş ”ben giderim” dedi. Nasıl becerdi bilemiyorum ama gitti, Antep ve Ceyhan’a telefon etti. Antep ve Ceyhan’dan 2 otobüs dolusu insan geldi ve salonu doldurdu.
Bu haber nasıl ulaştı Bahçe’deki demokratlara bilemiyorum, onlar da gelmeye başladılar ve salonumuz fazlasıyla doldu…
”YENİDEN DOĞARIZ ÖLÜMLERDE” diye haykırarak bitirdik oyunumuzu ve tezgahları darmaduman oldu. Adana yol ayrımında helalleştik Antep’lilerle ve yola devam ettik…
Işıklar içinde uyu ZEKİ GÖKER!
