Mersin LGBTİ 7 Renk Derneği, Akdeniz Bölgesinde yürüttüğü çalışmada LBTİ+ bireylere yönelik 132 hak ihlali tespit etti. Bu hak ihlallerinin illere dağılımı incelendiğinde, Mersin 50 vaka ile LGBT+ bireylere yönelik bölgede en çok hak ihlalinin yaşandığı il oldu.
Mersin LGBTİ 7 Renk Derneği, ‘2019 Yılı Akdeniz Bölgesi Lgbti+lara Yönelik Hak İhlalleri Raporu’nu yayınladı. 2019 Eylül – 2020 Mart dönemleri arasında gerçekleştirilen ve “İnsan Haklarına Eşit Erişim İçin Kampanya Projesi NEAR-TS/2017/393-317, İnsan Haklarına Eşit Erişim İçin Yerel Sivil Toplum Örgütlerine Yönelik Alt Hibe Programı” ile “Uluslararası İnsan Hakları Çerçevesine Uyumun İzlenmesi İçin Etkiniz AB Programı” tarafından desteklenen proje kapsamında LGBTİ+lara yönelik toplamda 132 hak ihlali tespit edildiği raporlaştırıldı. Çalışma Adana, Mersin, Hatay, Gaziantep ve Antalya olmak üzere toplam 5 ilde yürütüldü.
Hak ihlallerine uğrayan LGBTİ+ bireylere yönelik saldırıların bölgesel düzeyde raporlanması amacıyla gerçekleştirilen çalışmada belirlenen 132 vakada 107 mağdur, 16 tanık kayıtlara geçti. Raporlanan toplam 132 hak ihlalinin illere göre dağılımı dikkate alındığında, yaşanan 50 vaka ile Mersin’in ilk sırada yer aldığı görüldü. Mersin’i sırasıyla 36 vaka ile Gaziantep, 20 vaka ile Adana, 19 vaka ile Antalya ve 7 vaka ile Hatay takip etti.
Raporda yaşanan her vakanın kendi içerisinde de bir ya da birden fazla olayı barındırdığına dikkat çekilirken, olay türüne ilişkin yapılan dağılımda LGBTİ+ bireylerin en çok 91 vaka ile hakaret veya sözlü saldırıya uğradığı vurgulandı. Raporda ayrıca, LGBTİ+ bireylere yönelik 36 şiddet tehdidi, 29 aşırı fiziksel şiddet, 16 takip edilme, 16 cinsel taciz, 10 diğer cinsel saldırı, 10 sağlık hizmetlerine erişim engeli, 10 mal veya mülke hasar, fişleme veya gasp, 5 tecavüz, 4 alıkonulma, 3 cinayete teşebbüs, 4 kolluk kuvvetleri tarafından korunma talebinin reddedilmesi, 24 diğer şekillerde vaka kaydedildi.
LGBTİ+ bireylere hak ihlalinde bulunan faillerin kimliğine dair yapılan sorgulamalarda ise; yüzde 52’sinin aile üyesi ve özel kişi, yüzde 30’nun kamu görevlisi, yüzde 9’unun özel kurumda görevli, yüzde 9’unun da kimliğinin tespit edilemeyen şahıslardan oluştuğu belirtildi.
Kaydedilen 132 vakada, 25 LGBTİ+ bireyin yaralandığı, 107 LGBTİ+ bireyin de olaydan yara almadan kurtulduğu ifade edilirken, yaralanan 25 LGBTİ+ bireylerden 14’ü ise tıbbi destek talebinde bulunduğu belirtildi. LGBTİ+ bireylerin yüzde 90’nın psikolojisinin bozulduğu vurgulandığı çalışmada, 56 LGBTİ+ bireyin ise psikolojik destek görmediği belirlendi.
Dernekten Yağmur Arıcan, yürütülen çalışmaya ilişkin şu ifadeleri kullandı:
“Raporda LGBTİ+ Bireylere hak ihlalinde bulunan faillerin kimliğine dair yapılan sorgulamalarda yüzde 52’sinin aile üyesi ve özel kişi, yüzde 52’sinn kamu görevlisi, yüzde 30’unun özel kurumda görevli, yüzde 9’unun da kimliğinin tespit edilemeyen şahıslardan oluştuğu belirtildi.
Raporda kaydedilen 132 vakada 25 LGBTİ+ birey yaralanırken, 107 LGBTİ+ birey olaydan yara almadan kurtulduğu ifade edildi. Yaralanan 25 LGBTİ+ Bireylerden 14’ü ise tıbbi destek talebinde bulundu. Raporda hak ihlaline uğrayan LGBTİ+ Bireylerin yüzde 90’nın psikolojisinin bozulduğu vurgulanırken 56 LGBTİ + Birey’in psikolojik destek görmediği belirlendi.
LGBTİ+larla yapılan görüşmelerde birçok hak ihlallerinin gizlendiği veya yaşanılan maruz kalınan hak ihlallerinin “hak ihlali olmadığı, günlük yaşamlarında normalleştirdiklerini, içselleştirildiklerini veya kolluk kuvvetleri – devlet ile başlarının belaya gireceği gibi” algıların hâkim olduğu gözlenmiştir.
Sahada yapılan çalışmada dikkat çeken konulardan biri de İçişleri Bakanı’nın “LGBTİ+derneklerinin terör örgütü kapsamına alınmalı, AB ve ABD’nin bu örgütlere fon aktardığı” söyleminin sahada yapılan görüşmelerde pratikte kısmen karşılık bulduğunu, LGBTİ+ öznelerin: siz teröristsiniz, biz özneler üzerinden siyaset yapıp gelir elde ediyorsunuz diyerek birçok görüşme taleplerimizi reddetmişlerdir.
Dolayısıyla bu raporlama tam anlamıyla gerçek var olan hak ihlallerini yansıtmamaktadır, elde edilen veriler bizim ulaşabildiklerimiz olmakla birlikte, gerçek hak ihlallerinin çok daha fazla olduğunu veya yaşanılan hak ihlallerinin çok vahim derecelere fazla olduğu sonucunu tespit ettiğimizi söyleyebiliriz.”
