Bir Çift Gülümseyen Göz Emanet Kaldı..
Elin doktoru hastasını ilaçla, ameliyatla tedavi edip iyileştiriyor, bizim doktorumuz ise asırlık yaramıza kendini ilaç etti..
Aşkolsun be doktor !
O gülümseyen gözlerinle umutlarımızı, hayallerimizi yaralı yüreklere nakış nakış işliyordun zaten.. böyle erken gitmesen olmaz mıydı ? Hani daha yapacak çok işimiz ve gidecek uzun bir yolumuz var diyordun.. hani birlikte alarenginin altında fotoğraf çekecektik ? hani yağmurdan sonra gökkuşağını birlikte izleyecektik yüksek bir tepeden..?
Olmadı doktor, inan olmadı.. bize yapmayacaktın bunu, gülümseyen gözlerini firara gönderip, bizi zemheri ayazında üşütmeyecektin..
Nüktelerim ağıtlar yakarken, kahkahalarımdan gözyaşları fışkırıyor.. mizahım yetimhane köşelerinde boynu bükük ve ağlamaklı şimdi..
Sahi mizah yazarsam yine gülecek misin katıla, katıla ? Yazılarım moral olacak mı yine ?
Affola doktor, bir süre yüreğimin taziye çadırından çıkamayacağım.. bir süre isteme benden gülümseten mizahlarımı ne olur ! ağlayan bir kalem güldüremez…
Uğurlar olsun yiğit insan.. git ! ama unutacağımızı sanma sakın.. yüregimizde gülümseyen gözlerin emanet duruyor..
Paylaş
